İzmir'de bir annenin hayat mücadelesi: Ekmeğimi 'çöpten' çıkarıyor!

Her sabah 05.00’da kahvaltı yapmadan Tenekeli Mahallesi’ndeki yıkık dökük evinden çıkıyor. Arkasında arabasıyla yavaş yavaş dolaşıyor sokakları. Kilometrelerce yol yürüyor, çocukları uyanana kadar da eve dönüyor. 29 yaşındaki Yasemin Çokuyar, küçük yaşta ailesi tarafından terk edilen ve yetiştirme yurdunda büyüyen bir kadın. Eşi 2 yıl önce cezaevine girince üç çocuğu ile yaşam savaşı vermeye başladı. Çocuklarına hem annelik hem babalık yapmaya çalışan Yasemin, çöp konteynırlarından topladığı kağıt ve plastikleri satarak geçimini sağlamaya çalışıyor. Günlük 15 ila 20 lira arasında para kazanıyor. Tek isteği çocuklarını okutabilmek… “Yeter ki okusunlar, ben onlar için çöpten ekmek toplayıp yemeye bile razıyım” diyor.

YETİMHANEDE BÜYÜDÜ

Çocuklarına hem annelik hem de babalık yapmaya çalıştığını ve tek isteğinin onları okutabilmek olduğunu söyleyen anne Yasemin Çokuyar, “Annemi babamı hiç görmedim. Yurtta büyüdüm. 14 yıldır evliyim. Eşim bir kavgaya karışmıştı. 4 yıl ceza aldı, 2 senesi daha var. Eşimin ailesinden de bize yardımcı olabilecek kimse yok. Annesini babasını kaybetti. O da benim gibi kimsesiz yani. Ben de ayaklarımın üzerinde durarak çocuklarıma bakmaya çalışıyorum. Çocuklarımı elimden alırlar diye çok korkuyorum. Çünkü ben yurtta büyüdüm; nasıl bir şey olduğunu biliyorum. Çocuklarımı oraya asla göndermem. Evlatlarıma bakmak zorundayım. Büyütmek, okutmak zorundayım. 10 yaşındaki kızım Ayten 4. sınıfa gidiyor. Dersleri çok güzel, doktor olmak istiyor. 5 yaşındaki Aysel de bu sene okula başlayacak. Bir de 3 yaşında kızım var. Tek isteğim çocuklarımı okutmak. Yeter ki onlar okusun ben onlar için çöpten ekmek toplayıp yemeye bile razıyım” dedi.

ÇOCUKLARIMIN EKMEĞİNİ ÇIKARIYORUM

Çok sayıda atık toplayıcısı bulunduğu ancak kadın olarak bu işi yapanların sayısının bir elin parmağını geçmediğini ifade eden Çokuyar, “Yalnız başına hayat mücadelesi vermek zor. Eşim cezaevine girdikten sonra çocuklarımı kimseye muhtaç etmeden büyütmeye ve okutmaya çalışıyorum. Zor durumda kalınca kağıt toplamaya başladım. Bu işi yapmasaydım çocuklarım aç kalacaktı. Her gün sabah saat 05.00’de çıkıp çöp kutularında pet, karton gibi atıkları topluyorum. Sonra bunları ayıklıyorum. Çocuklarım uyanana kadar eve gelmiş oluyorum. Tam zamanlı bir işe giremiyorum çünkü çocuklarım küçük ve bakıma muhtaç. Bırakabileceğim bir yer yok. Gelirim kağıt toplamaya bağlı; günlük 15-20 lira kazanıyorum. Çocuklarımın ekmeğini çıkarıyorum” ifadelerini kullandı.